Uwolnienie albo – jak mówią niektórzy – „pozamykanie furtek”, przez uchylenie których bardziej lub mniej świadomie jesteśmy bardziej bezbronni wobec zła. Co znaczy: nie mamy siły walczyć. Wchodzimy w pokusy. Trwamy w nałogach. Nie umiemy przebaczyć. Nie umiemy cieszyć się znajomymi, studiami, swoimi pasjami, sobą. Dusi nas gniew. Nie potrafimy być przyjaciółmi. Nic nie czujemy. Od lat męczymy się z depresją, bezsennością, nerwicami i nic nam nie pomaga. Żyjemy przygnieceni poczuciem winy albo – bywa i tak – żyjemy w poczuciu, że prześladuje nas zły los. Albo sami się prześladujemy, myśląc, że nie ma dla nas ratunku, nic z nas nie będzie, nasze życie nie ma sensu. Albo kiedy wstydzimy się przyznać, że tak myślimy. Lub gdy uważamy, że nie mamy prawa do słabości i pustki, bo jesteśmy tzw. mądrymi ludźmi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz